Dit was niet de bedoeling

Daar stond ik. Het plan van origine was om tijdelijk de neervallende regendruppels te ontwijken. Ja, ik had wel een plu. En ja, die had ik ook wel gebruikt. Toch verkoos ik een plafond boven m’n hoofd voor meer gebruiksgemak. Dan kon ik makkelijk mijn mobiel raadplegen. Of zal ik eerder zeggen ‘op mijn mobiel shoppen’. Voordat ik mezelf ook maar de kans had gegeven om die virtuele shopwinkel binnen te stappen, was ik in levende lijve in een fysieke winkel binnengestapt. Ik stapte ook maar verder, want ik stond eerst stil. Pal voor de ingang. Het duurde nog geen enkele seconde voordat de gedachte oppopte dat ik in de weg stond. Even wat verder naar binnen stappen dan maar. Als we toch al bezig zijn, kan ik net zo goed een bankje opzoeken. Beetje mijn voetjes laten rusten. Lekker op mijn gemak mijn winkelmandje in de app bekijken. Eventueel aanvullen en/of prioriteiten stellen. Ik ben toch genoodzaakt om deze maand op mijn geld te letten.

Helaas gebeurde er iets waarop ik niet had gerekend. Het onvermijdelijke gevaar waarvan ik me niet bewust was voordat ik deze winkel had uitgekozen als tijdelijke schuilplek. 

Schoenen. Overal schoenen. En niet zomaar schoenen. Ook nog eens betaalbare schoenen. En om bij het dichtsbijzijnde bankje te komen moet ik wel langs al die schoenen lopen. Hmm, ik ga niet eens m’n best doen om mezelf tegen te houden. Ik kan toch gewoon kijken? En zie nou eens, ze hebben nog steeds mooie aanbiedingen net als de laatste keer dat ik er was. Even voor mijn moeder kijken of ze hier wel haar maat hebben. Eigenlijk heeft dat niet eens zin, want in dat andere filiaal zeiden ze dat er nergens in de buurt de juiste maat van haar twee uitgekozen laarsjes waren. Oké, dan even kijken naar andere zwarte laarsjes. Maar wel met een goed voetbed, van dat ene merk. Die ouderen altijd dragen. Hmm, dat is een zwart laarsje. Met een kleine hak. Dat is wat ze wil. Ach, dit heeft geen zin. Ik weet toch niet wat ze écht mooi vindt. 

Zo, ben nu helemaal aan de andere kant van de winkel. Zal ik toch even kijken wat ík mooi vind. Schoenen hier, schoenen daar. Loeren naar 15 euro schoenen. Goedkoper is nog leuker natuurlijk, maar de schoen zelf is dan vaak minder leuk. Oeh, deze schoen is mooi. Maar die kleur heb ik al. Ojee, ik besef me nu dat ik al 3 schoenen in deze kleur heb. Of misschien telt die derde niet echt mee. Die is veel donkerder dan die andere 2. Oeh, deze schoen is ook mooi. Ooh, die prijs is minder. En deze schoen dan? Precies de kleur waar ik laatst aan dacht. Was toen helemaal in de tinten marine blauw gekleed, maar had geen marine blauwe schoenen. Het leek me wel fijn om die kleur schoenen nog eens in huis te hebben. Ik draag toch wel vaak genoeg die kleur. En zie hier: marine blauwe schoenen. Ook nog eens een model dat ik mooi vind. 15 euro. Dat is de prijs waar ik naar op zoek was. Waarom wil ik die 15 euro nu dan niet uitgeven?  Is het toch teveel voor mijn budget en alle mogelijke aankopen die ik nog zal tegenkomen? 100 euro shopgeld voor 1 hele maand. Nouja, ‘shopgeld’, eerder geld om vrij te besteden. Dat houdt ook in eventuele etentjes. Kerst en nieuwjaar zijn nog niet eens gepasseerd en ik begin nu al met shoppen. Ik zou toch pas op 2 januari de stad in gaan om tussen al het flinke uitverkoop te gaan snuffelen? Het was niet eens mijn bedoeling om hier in de Van Haren naar schoenen te kijken. Vind ik deze schoenen wel echt mooi? Heb ik ze wel echt nodig? Laat ik maar verder kijken. Ik draai me om en bovenop de kast met schoenen hangt een tasje. Niet echt ‘-je’. Eerder een soort enveloptas. 3 keer raden welke kleur het is: marine blauw. Ik pak de tas om er gewoon even naar te kijken. Interessante hengsels. Hoe zit het in elkaar? Kan die nou langer gemaakt worden? Ik wil de tas opendoen, maar zit even te klungelen met het slotje. Nee Shar, niet drukken maar draaien. En wel de goede kant opdraaien graag. Aah, 2 vakken en een heel smal vak. Misschien handig om alleen mijn pinpas in te stoppen. Best ruim. Goed om een boek in te stoppen voor als ik naar de poëzie club ga. Ooh kijk, hier is een hengsel. Een lange, van nepleren stof. Vind het altijd fijn om een lang hengsel te hebben aan een schoudertas. Kan ik het lekker aan mijn schouder dragen of over mijn hoofd heen doen. Geen gedoe om mijn tas constant bij het korte handvat vast te houden. Tenzij je een personal ‘shoppingbag holder’ hebt. Zo vaak gaat mijn vriend nou ook weer niet mee de stad in. Ik doe de tas weer dicht en wil het hengsel vastpakken. Ooh, het hengsel wordt opeens langer. Hoe zit dat? Tas weer open. Kom er opeens achter dat de maker van deze tas heel slim is. Of slim heeft afgekeken. Het is helaas te ingewikkeld om in woorden uit te leggen, je moet het maar eens zien. Oké, hele mooie en handige tas dus. Past perfect bij die marine blauwe schoenen. Deze tas heeft ook zwart in zich, dus ook te combineren met zwart in mijn outfits. Even de prijs checken, deze is vast niet in de aanbieding. Nope, 20 euro. Duurder dan die schoenen. En duurder dan een prijs die ik normaal zou uitgeven aan een envelop tas. Ik gebruik niet eens enveloptassen. Hij is wel mooi. Terughangen die handel. Ik kijk er naar en pak de tas weer op. 20 euro. Mijn andere tas die van hier komt heb ik toen ook voor de normale prijs gekocht. Terwijl ik normaal zelden iets voor de normale prijs koop, had ik het toch gedaan. Niet eens gewacht om op de Haagse markt te kijken naar een dergelijk variant. Ik was gewoon verliefd geworden op die tas. Uiteindelijk toch gekocht. Spijt? Zeker niet. Ik draag de tas nu elke dag naar werk. Al jaren heb ik die tas. Niet jaren gedragen, want had niet constant periodes waarin het uitkwam om zo’n tas te dragen. Maar zeker wel vaak genoeg gedragen om te zeggen dat het wel van degelijk kwaliteit is. Heb alleen het lipje van de zipper vervangen voor een sleutelhanger. De nepleren zipper begon te scheuren. Als dat het enige is dat tot nu toe versleten is, mag ik zeker blij zijn met die tas. Oef, ik denk ook wel dat ik nu verliefd ben op deze tas. Mooie tweed, chique, handig, speciale hengsels. Zou ik hem nog terug kunnen brengen? Misschien dat hij na oud en nieuw in de aanbieding is. Dan breng ik hem terug en koop ik hem weer. Ik kijk om me heen en zie een medewerker voorbij lopen. ‘Mevrouw, mag ik wat vragen?’. Tuurlijk mag ik wat vragen. ‘Mag ik deze nog terugbrengen? Ik zit te twijfelen namelijk’. Ze hoeft niet te weten dat ik ga checken of hij later in de aanbieding is wanneer ik besluit hem te kopen. 30 dagen retourtijd. Fijn. Vaak zijn er winkels die helaas maar 7 dagen retourtijd hebben. Jammer is dat. Wettelijk gezien heb je recht op meer dagen retourtijd, maar ik heb nooit zo’n zin om er een heisa van te maken. 30 dagen is ruim zat. Oké, die tas gaat even mee onder mijn arm. Kan ik altijd nog besluiten of ik hem wel of niet meeneem.

Inmiddels zat die tas aan mijn hand, waar ook mijn boodschappentasje aanhing. Ik bespoorde mezelf op de gedachte dat ik bijna de winkel uit zou lopen, zonder door te hebben dat die tas nog in mijn hand was. Zou wat zijn zeg. Hoor je de poortjes al piepen? Alsjeblieft zeg – alsjeblieft niet.

Ik liep nog een rondje door de winkel. Zag ook de hoek met andere tassen. Geen één zo mooi als deze. Toch weer teruggelopen naar die schoenen. 4 kleuren van dit model. Hebben ze mijn kleur dan nog wel? Shit, zwart en rood. Niet de kleur die bij die schoen hoort. Zit blauw dan boven de rode schoen? Kan natuurlijk voorkomen dat klanten de passchoenen verkeerd terugleggen. Yes, marine blauw. Maat 39. Ahh shit, heb mijn zooltjes niet aan vandaag. Normaal elke dag mijn zooltjes in m’n schoen, maar na het avondeten had ik besloten dikke sokken aan te trekken. En last minute besloten om even naar de Hema en Zeeman te gaan. Wilde dit keer met die dikke sokken m’n schoenen instappen, zonder m’n zooltjes in te doen. Anders is het zo strak. Dacht voor zo’n kort stukje niet zoveel last te gaan hebben. Tot nu toe geen last, maar nu geen kans om deze mooie marine blauwe schoenen te passen met mijn zooltjes in. Zal ik ze dan toch maar kopen? Kan thuis passen en eventueel terugbrengen. Aah, fuck it. Ik doe het gewoon. Kan altijd nog terug, zolang ik ze niet meteen gebruik.

Ik betaalde en liep door de schuifdeuren naar buiten. De winkel Paprika aan de overkant. Als ik die winkel nou was ingelopen had ik deze aankopen niet gedaan. Ben nog nooit die winkel binnengestapt en ging liever voor wat vertrouwelijks. Dankbaar of schuldig? Daar besteed ik maar geen gedachtes aan.